Οι άνδρες συχνά βιώνουν αυτό που λέμε “κρίση μέσης ηλικίας” (midlife crisis) όταν -κατά τη γνώμη τους- έχουν φτάσει στα μισά της ζωής τους. Αυτό βέβαια είναι αόριστο και κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο θα ζήσει ώστε να υπολογίσει  έτσι το “μέσο”, αλλά τελικά φαίνεται πως αρκετοί από εμάς κάποια στιγμή αισθανόμαστε ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της ζωής μας. Άλλοι το νιώθουν νωρίς, άλλοι αργότερα, άλλοι καθόλου.

Ένα από τα πράγματα που φαίνεται να κυριαρχεί σε αυτήν την περίοδο είναι το “τι έχω καταφέρει;”.

Χρησιμοποιώ αυτό το ρήμα, και όχι το “κάνει”, γιατί σίγουρα ένας 40άρης-50άρης έχει “κάνει” πράγματα στη ζωή του – το θέμα όμως, είναι “τι έχω καταφέρει” – και για να το καταλάβουμε καλύτερα, θα πω λίγο πιο περιφραστικά αυτό που οι περισσότεροι δεν θέλουμε να παραδεχτούμε : τι σημαντικό έχω καταφέρει στην μέχρι τώρα ζωή μου, είτε επαγγελματικά, είτε ως οικογενειάρχης, είτε από άποψη σπουδών κτλ.

Τέτοιες σκέψεις μπορεί να προκαλέσουν κατάθλιψη σε κάποιους, ενώ άλλοι δεν φαίνεται να προβληματίζονται.

Τι είναι αυτό που κάνει τους μεν να απογοητεύονται, ενώ τους δε να μην νοιάζονται;

Η εύκολη απάντηση είναι το κλασσικό “βλέπω το ποτήρι μισοάδειο” και το “βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο”. Αναρωτιέμαι αν αυτή η στάση, είναι κάτι που κουβαλάμε από την γέννησή μας ή αν είναι κάτι που διαμορφώνεται στην πορεία της ζωής μας, ανάλογα με τις επιρροές μας, το οικογενειακό-κοινωνικό περιβάλλον, τα βιώματά μας.

Αν είναι κάτι που το κουβαλάμε γονιδιακά, τότε ίσως είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.

Αν είναι κάτι που διαμορφώνεται στην πορεία της ζωής, τότε υποθέτω πως είναι και κάτι που μπορεί να αλλάξει, όταν κάποιος είναι αρκετά μεγάλος για να καταλάβει ότι ίσως πρέπει να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζει την ζωή.

Προσωπικά, κλίνω προς την μεριά του ότι μπορούμε να αλλάξουμε –δύσκολα βέβαια- κάποια κομμάτια του χαρακτήρα μας, και με την κατάλληλη εξάσκηση και προπόνηση, να γίνουμε περισσότερο θετικοί και αισιόδοξοι άνθρωποι. Αυτό θα μας βοηθήσει και να αντιμετωπίζουμε πιο αποτελεσματικά τις κρίσεις του τύπου “τι έχω καταφέρει στην ζωή μου”. Έχω δει τον εαυτό μου να αλλάζει τόσο πολύ σε κάποια πράγματα τα τελευταία χρόνια, που και εγώ απορώ. Και αυτό που λέω δεν είναι κάτι που το λέω ανάλαφρα. Έχω δει ουσιαστικά πράγματα να αλλάζουν στον χαρακτήρα μου, στον τρόπο που σκέφτομαι, στον τρόπο που αντιδρώ. Για να καταλάβετε : πριν 5-10 χρόνια, δεν υπήρχε περίπτωση να έφτιαχνα μια ιστοσελίδα στην οποία θα έγραφα πράγματα για τον εαυτό μου. Και το ότι διαβάζεις σήμερα αυτά που διαβάζεις από μένα, δείχνει ότι … ο άνθρωπος αλλάζει !

Πάμε πίσω στο θέμα μας.

Καθώς συζητούσα πρόσφατα με έναν φίλο το δικό μου “τι έχω καταφέρει”, μου είπε κάτι που με έκανε να δω εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Τελικά, είναι τόσο σημαντικό να βλέπεις τα πράγματα από λίγο πιο μακριά ! Για το πόσο σημαντικό είναι να έχεις φίλους που μπορείς να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου χωρίς φόβο, θα μιλήσουμε αργότερα.

Του έλεγα λοιπόν τις σκέψεις μου, και του εξηγούσα οτι θέλω να ξανακάτσω στα θρανία, και να πάρω ένα πτυχίο καλύτερο από αυτό που έχω.  Η απάντησή του: “πρώτα από όλα, γιατί λες ότι δεν έχεις καταφέρει κάτι σημαντικό; βρήκες μια καλή δουλειά, είσαι στην ίδια δουλειά 17 χρόνια και έχεις κάνει σημαντικά πράγματα όσο είσαι σε αυτήν την δουλειά”.

Κοιτάξτε τώρα τι γίνεται. Αυτή η κουβέντα του, ήρθε και με βάρεσε στο κεφάλι. Δεν μπορούσα να ψελλίσω το “ναι, ρε φίλε, αλλά αυτό δεν μπλα μπλα μπλα” που μου ερχόταν στο μυαλό. Για μένα αυτό, το να μείνω τόσα χρόνια σε μια δουλειά, δεν ήταν ποτέ κάτι που “μετράει”. Ξέρω ανθρώπους που αυτό θα το έβλεπαν ακόμα και ως αρνητικό. Αλλά για τον φίλο μου, αυτό ήταν σημαντικό. Εκείνη την ώρα είπα μέσα μου “Μήτσο, αυτό είναι κάτι καινούριο, που δεν το είχες δει με τέτοιο τρόπο, μην το καις τώρα, κράτα το και σκέψου το περισσότερο μετά”. Και αυτό έκανα. Συνεχίσαμε την συζήτησή μας για καμιά ώρα. Αργότερα κάθισα να δω λίγο πιο προσεκτικά αυτό που μου είπε ο φίλος. Ναι, τελικά, θα μπορούσα να δω το θέμα αυτό ως μια επιτυχία, μια νίκη στην ζωή μου.

Καθώς γράφω αυτές τις σκέψεις, μου ήρθε μια ιδέα. Αρχικά την απορρίπτω βέβαια, αλλά την μοιράζομαι μαζί σας, μήπως και την βρείτε εσείς ενδιαφέρουσα.

Να έκανα, λέει, εδώ από κάτω, μια καταγραφή, γραμμή-γραμμή, με πράγματα που θα σκέφτομαι για τον εαυτό μου ότι έχω “καταφέρει”. Είναι λίγο παρακινδυνευμένο … θα απαιτήσει να “ξεγυμνωθώ” μπροστά σας πολύ περισσότερο από όσο αρχικά υπολόγιζα … Δεν ξέρω. Αν βρεθούν 4-5 ακόμα από εσάς, που να θέλουν να το κάνουμε παρέα, ίσως…. Για πείτε ! Υπάρχει κανένας τόσο θαρραλέος;

Σκέφτομαι λοιπόν: που θέλεις να καταλήξεις ρε φίλε με αυτά που μας λες; Τι να σας πω … δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου όταν άρχισα να γράφω, αλλά μάλλον τα συμπεράσματα είναι τα εξής:

1. Υπάρχουν άνθρωποι που κάποια στιγμή νιώθουν οτι δεν έχουν καταφέρει κάτι σημαντικό στην ζωή τους.

2. Ένας αρνητικός και απαισιόδοξος άνθρωπος, μπορεί να αλλάξει.

3. Είναι σημαντικό να έχεις φίλους που να μπορείς να μοιραστείς την καρδιά σου μαζί τους.

4. Τραβήξου λίγο πιο μακριά και δες με τα μάτια κάποιου άλλου το “πρόβλημα” σου.

5. Εκτίμησε τον εαυτό σου. Δεν μπορεί να είσαι τόσο χάλια ! 😛

Και μου ήρθε και κάτι άλλο τώρα.

Τι έχω καταφέρει στην ζωή μου;

Λίγο είναι ότι έχω τέτοιους φίλους, που μπορώ να είμαι ανοιχτό βιβλίο μπροστά τους; Όχι, είναι πολύ σπουδαίο. +1 για μένα. Χεχε.