Είμαι χορτασμένος από τα λόγια σας για το πόσο καλός μπαμπάς είμαι. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι υπερβάλετε. Ισως και να υπερβάλετε. Βασικά είμαι ένας κανονικός μπαμπάς. Δεν θα μπορούσε να ’ταν και διαφορετικά κι αν ήταν διαφορετικά θα ΄μουν ενας ανόητος και μισός.
Και εξηγούμαι για να σας προλάβω:
Στα 56 μου, με ένα παιδί 2 ½ ετων και μια εξαιρετική γυναίκα 29 ετών και ένα μωρό που έρχεται… ΑΛΟΙΜΟΝΟ μου αν είχα άλλες προτεραιότητες από το παιδί και τη γυναίκα μου, από τη γυναίκα μου και το παιδί μου.
ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΜΟΥ!
Μ’ αρέσει να παρατηρώ τον κόσμο, να μπλέκω αναμεσα σας, να λέμε βλακειούλες, να αναλύουμε σοβαρά τα πράγματα, να γράφω τα άρθρα μου, να φωτογραφίζω… αλλά όλα αυτά είναι δευτερεύοντα, για να μη σας πώ τριτεύοντα.
Μια στιγμή! Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Τα γράφω για να υπερασπιστώ τους άνδρες σας.
Τους άνδρες σας που 99 στις 100 φορές ηλικιακά είναι κατά πολύ μικρότεροι από εμένα. Το γράφω σήμερα αυτό το άρθρο γιατί το ’χω σκεφτεί πολλές φορές, όταν διαβάζω αναρτήσεις σας ή σχόλια όπου διακρίνω λίγο θυμό, λίγη πίκρα, λίγη έκπληξη…. Όχι μόνο λίγη… αλλά και πολύ (αρκετές φορές).
Μα είναι απλό:
Οι άνδρες σας έχουν (και είναι απόλυτα φυσικό) κι άλλες προτεραιότητες: π.χ. καριέρα… ή άγχος για τα χρήματα… ή μεγάλη διάθεση για διασκέδαση, να πάνε στο γήπεδο, σε ένα μπαρ ή ακόμα-ακόμα (μην ουρλιάξετε) άγχος για επιβεβαίωση.
Το να είσαι άνδρας γύρω (+ -) στα 35 είσαι στο πικ της δημιουργικότητας σου. Το μυαλό και το κορμί είναι ακριβώς στα μέσα της κούρσας των 100 μέτρων… εκει δλδ που ο Μπολτ (όλες ξέρετε ποιος είναι Μπόλτ) σηκώνει το κορμί κι αρχίζει και επιταχύνει.
Μην μπερδεύετε την γυναικεία ιδιοσυγκρασία με την ανδρική. Αλλωστε εμείς είμαστε ατελή όντα.
Να τους αγαπάτε τους άνδρες σας, να τους χαϊδεύετε, να τους υπερασπίζεστε και πάνω από όλα να τους καμαρώνετε.
Ως ατελή όντα χρειαζόμαστε κάθε στιγμή την επιβεβαιώση και την αγκαλιά μιας γυναίκας (δεν ενοοώ ερωτικά) για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας. Σε έναν κόσμο τόσο απάνθρωπα φαλλοκρατικά φτιαγμένο, η θέση του άνδρα (σας) είναι πολύ δύσκολη, έστω και αν στα (γυναικεία σας μάτια) φαίνονται όλα εύκολα.
Και επειδή μιλάω βασικά σε μανούλες και εγκυούλες θέλω να σας πω ότι η γέννηση ενός παιδιού είναι το μεγαλύτερο θαύμα της φύσης, στο οποίο ο άνδρας είναι φυσικά συνδημιουργός, αλλά στιγμιαίως… Το όλο θαύμα «μαγειρεύται» στην κοιλίτσα σας με υλικά από το παντοπωλείο του είναι σας. Εμείς είμαστε παρατηρητές… λάτρεις… μαγεμένοι… αφοσιωμένοι… αλλά πάντα κάτι μπορεί να μας αποσπάσει έστω και για ένα δευτερόλεπτο την προσοχή.
Ναι, είναι πιο απλό να είσαι πατέρας από το να είσαι μάνα.
Όμως –πιστέψτε με- θα έδινα πάρα πολλά για να βρεθώ έστω και για μια μέρα στην θέση της Ολιβ… στη θέση κάθε μάνας.
Να αγαπάτε τους άνδρες σας… ειδικά όταν είναι στα μέσα της διαδρομής (των 100 μέτρων) και το’χουν ανάγκη.
Μην τους (πολύ) γκρινιάζετε και μην τους ζητάτε να κάνουν (συνεχώς) πράγματα που δεν είναι στην φύση τους. Τους αποδιοργανώνετε εντελώς.
Αντε πηγαίνετε τώρα.
Πού να πάτε;
Μα να τους κάνετε μια αγκαλιά… έτσι χωρίς συγκεκριμένο λόγο.
Εσείς έχετε εσωτερική αυτό-ενέργεια… εμείς θέλουμε μια εξωτερική μπαταρία…. Χαχαχαχαχαχαχα!
Trust me!
Μάνος
Πηγή : http://www.eimaimama.gr/2012/08/oi-antres-suzugoi.html